„Kościół parafialny jest pod patronatem świeckich dziedziców, dedykowany św. Annie,
nie wyposażony w żadne odpusty, wybudowany od fundamentów z cegły. Dach wraz z częścią
muru jest zarysowany. Rozpoczęto remont dzwonnicy, w której wiszą dwa dzwony,
lecz sprawy nie dokończono, została ona zaniedbana i jest dotąd z powodu braku dbałości
Panów Patronów Kolatorów i ich zastępców, jak też różnych odmian czasów, co wszystko
przyczyniło się do ruiny kościoła.

Wewnątrz znajdują się cztery ołtarze. Główny, niedawno pozłocony, stojący za balustradą
posiada w głównej scenie obrazy Zwiastowania Pannie Maryi i św. Walentego. Pośrodku
ołtarza cyborium. Po prawej jego stronie jest złocony boczny ołtarz z obrazem św. Jana
Chrzciciela. Po lewej stronie ołtarz również złocony z obrazem św. Floriana. Czwarty ołtarz
również boczny posiada obraz św. Anny. Sufit kościoła jest sklepiony. Podłoga drewniana,
malowana. Chór wymalowany. Ławy częściowo pomalowane, częściowo niepomalowane.
Ambona. Konfesjonał. Chrzcielnica. Dwoje drzwi, jedne z nich zamykane na zamek,
drugie na rygiel. Okna wymagają remontu. Zakrystia, czyli sakrarium jest murowana,
a jej drzwi zamykane kłódką. Jest w niej palenisko. Znajduje się również tam skarbiec do
przechowywania sprzętu kościelnego. Jest również starodawne drewniane ozdobne krzesło.
Portyk kościoła, inaczej przedsionek jest murowany. W kościele są dwie kamienne kropielnice
do wody święconej, z której jedna nie zatrzymuje wody. Cmentarz dzięki proboszczowi
jest ogrodzony, stoi na nim krzyż. […]

Kościół ten nie posiada żadnych dochodów, prócz tego, co zbiera się w skarbonie w czasie
modlitw wstawienniczych i opłaty pięciu groszy od dzwonienia podczas pogrzebów. „